ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ

ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ လက္ခ်ည္ျခင္း အေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း

ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လ ေရာက္တိုင္း ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား အထူးသျဖင့္ ပိုးကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ လက္ခ်ည္ပြဲ က်င္းပေလ့ရွိၾကပါသည္။ လက္ခ်ည္ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မန္းလင္းျမတ္ေက်ာ္ေရးသား ထုတ္ေ၀ထားသည့္ ကရင္ရိုးရာ သုတပေဒသာ ဆိုသည့္ စာအုပ္မွ ပိုးကရင္တို႔၏ လိပ္ျပာေခၚ လက္ခ်ည္ျခင္း ေခါင္းစဥ္ကို မွီျငမ္းလ်က္ ျပန္လည္ ေ၀မွ်ေပးလိုပါသည္။ လက္ခ်ည္ေသာ ဓေလ့သည္ အၾကမ္းအားျဖင့္ သံုးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းသိရပါသည္။ ၎တို႔မွာ လိပ္ျပာပ်ံ႕လြင့္၍ လက္ခ်ည္ျခင္း၊ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း ႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္ လက္ခ်ည္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ဤေဆာင္းပါသည္ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း အေၾကာင္းကိုသာ အဓိက ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။

၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း

ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လေရာက္သည့္အခါတိုင္း လက္ခ်ည္ျခင္းျပဳလုပ္ၾကသည့္ အေၾကာင္းကို ဤသို႔ေရးသားေဖာ္ျပထားပါတယ္..”ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လာေရာက္တိုင္း ပိုးကရင္တို႔သည္ ရြာလံုးကၽြတ္ လက္ႀကိဳးခ်ည္ျခင္း သို႔မဟုတ္ လိပ္ျပာေခၚျခင္းကို ျပဳလုပ္ၾက၏။ တစ္ရြာလံုး စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းကား မဟုတ္ေပ။ ေန႔ေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္၍ မိမိႏွစ္သက္ရာေန႔၌ မိမိအိမ္တြင္ မိသားစု တစ္စုလံုး စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္” လို႔ေတြ႔ရပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး ပိုးကရင္တို႔သည္ ၀ါေခါင္လတြင္ ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထရွိေသာ အရာမ်ားအေပၚ ထားရွိသည့္ အယူအဆမ်ားကိုလည္း ေအာက္ပါအတိုင္းဖတ္ရႈရပါတယ္..”ပိုးကရင္တို႔သည္ ၀ါေခါင္လတြင္ ေျမဖုတ္ဘီလူး၊ သရဲတေစၦမ်ားသည္ လူႏွင့္ ပူးကပ္စားေသာက္တတ္သည့္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၀ါေခါင္လတြင္ အျခားလမ်ားထက္ ထမင္းပိုစားႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ကပ္စားျခင္းကို ခံရသျဖင့္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ား၏ လိပ္ျပာသည္ အေ၀းသို႔ တိမ္းေရွာင္ ပ်ံ႕လြင့္သြားမည္ကို စိုးရိမ္တႀကီး ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ ေျမဖုတ္ဘီလူး၊ သရဲ တေစၦတို႔၏ မွီခိုစားေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား လိပ္ျပာပ်ံ႕လြင့္ ထြက္ေျပးသြားတတ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ပိုးကရင္ဘာသာျဖင့္ (လာဂါ) ဟူ၍ေျပာဆိုၾကသည္။ လိပ္ျပာပ်ံ႕လြင့္ ထြက္ေျပးသြားလွ်င္ သားသမီးမ်ားသည္ ဖ်ားနာတတ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္” လို႔မွတ္သားရပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကိုလည္း ထပ္မံရွင္းျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဘယ္လိုရွင္းျပထားလည္းဆိုေတာ့ “ထြက္သြားၿပီး ထြက္သြားဆဲ ထြက္သြားလတၱံ႕ေသာ လိပ္ျပာမ်ားသည္ မိမိတို႔သားသမီးမ်ားႏွင့္ မကင္းမကြာ ရေလေအာင္ ပိုးကရင္တို႔က ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း ဓေလ့တရပ္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကရသည္။ ဤသို႔လိပ္ျပာကို ေခၚေပးသျဖင့္ လိပ္ျပာ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းမရွိပါက သားသမီးတို႔အေပၚ အနာေရာဂါမ်ားမစြဲကပ္ မက်ေရာက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ က်န္းက်န္းမာမာရွိၾကမည္ ဟု အၾကြင္းမဲလက္ခံယံုၾကည္ထားၾကေလသည္” လို႔ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားေပးတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။  

စာေရးဆရာကလည္း လက္ခ်ည္ျဖဴျခင္းအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူ႔အျမင္သူ႔အေတြးကို ဤသို႔ေရးသားထားပါတယ္..”၀ါေခါင္လသည္ မိုးမ်ားေသာလျဖစ္၍ အညစ္အေၾကးေပါမ်ားျခင္း၊ ျခင္ေပါျခင္းစေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါဘယ ထူေျပာေသာလ ျဖစ္ေပရာ ေခတ္အျမင္ျဖင့္ ၾကည့္မည္ဆိုပါလွ်င္ ပိုးကရင္တို႔သည္ သားသမီးတို႔အား က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ၾကရန္ ပညာေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ မိုးေအးေသာလ ျဖစ္သျဖင့္ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုး ဖ်ားနာတတ္ေသာလ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာဂါဘယ အလြယ္တကူ မစြဲကပ္ႏိုင္ရန္ သတိ၀ီရိယျဖင့္ ေနထိုင္ စားေသာက္ရန္ တပ္လွန္႔ ႏိႈးေဆာ္ေသာအားျဖင့္ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္” လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေရးသားထားပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး စာေရးဆရာက ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း ဟာ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပၿမဲ ရိုးရာဓေလ့ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေအာက္ပါအတိုင္းအေရးသားတင္ျပထားပါတယ္…”ထို႔ေၾကာင့္ ၀ါေခါင္လ လက္ခ်ည္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ၀ါေခါင္လ လိပ္ျပာေခၚျခင္း ဓေလ့သည္ ပိုးကရင္တို႔၏ ႏွစ္စဥ္ လုပ္ၿမဲ ရိုးရာဓေလ့တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္” လို႔ အဆံုးမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဤအေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ရႈၿပီးေနာက္ ရရွိလာေသာ အသိတစ္ခုမွာ   ကရင္လက္ခ်ည္ပြဲသည္ ရိုုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကရင္လက္ခ်ည္ပြဲသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပဲ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးကို အေျခမခံပဲ ႏွစ္စဥ္ လက္ခ်ည္ပြဲကို ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု အျဖစ္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာက်င္းပျခင္းသည္ သာ၍ မဂၤလာရွိပါသည္။   ၎အျပင္ ဘာသာေရးရႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရွးအရင္ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းက ၀ိညာဥ္ရွိေၾကာင္း ယံုၾကည္လက္ခံ လာခဲ့ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားထဲမွ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရပါသည္။

ေလ့လာစုေဆာင္းတင္ျပသူ- ေရမြန္ မန္းေက်ာ္

မွီျငမ္းကိုးကားစာအုပ္

မန္းလင္းျမတ္ေက်ာ္၊ ကရင္ရိုးရာ သုတပေဒသာ (၁၉၈၀ ခုႏွစ္)၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၅၀-၂၅၁။